دل پر..

میبینی ؟!

در میان انبوه آدمیان تنها تو مانده ای و این دلِ بی قرار من !!!

اینک که باران برلبهِ پنجره ی احساسم نشسته است و چشمانم را نوازش میدهد بغض سنگینی گلویم را می فشارد آنقدر که توان حرف زدن ندارم اما قلمم را به جوهر اشکهایم آلوده می کنم و می نشینم در اینجا که می دانم می خوانی ؛ می نویسم برای تو خاص ترین مخاطب خاصِ دنیایِ خاصِ خودم
برایت هیچ ندارم جز خطوطی تلخ ولی اینبار کمی بوی تازگی می دهد احساسم ، بوی نم باران ، کنار جاده دلتنگی که ته این جاده خداییست به وسعت تمام ناگفته هایم
پس بخوان و ببخش . . .